Gedurende mijn “carrière” als IBS-patiënt is mij een miljard keer verteld dat ik gestrest ben en dat ik me moet ontspannen. Mijn antwoord was: “Natuurlijk ben ik gestrest, mijn leven is ellendig. Ik ben constant van streek en ik word elke dag wakker in de hoop dat er een wonder zou gebeuren en dat alles weer normaal zou worden”. Ik bleef bij mezelf denken als andere mensen niet stressen en als ze dat wel doen, hoe gaan ze er dan mee om. Wat ik ontdekte, is dat stress IBS wel beïnvloedt, maar amitriptyline ruined my life niet rechtvaardigt.

Een manier waarop ik ontdekte en geloof dat het me veel heeft geholpen met mijn stress, is de techniek “wat is het ergste dat kan gebeuren”. Het is net zo eenvoudig als het klinkt! In principe denk ik in elke situatie waarmee ik te maken heb altijd wat het ergste is dat kan gebeuren. Laat me een verhaal met je delen om je te helpen begrijpen wat ik bedoel. In de zomer werd ik aangenomen bij een groot adviesbureau en moest ik in september naar een conferentie in Tsjechië. In plaats van opgewonden te zijn, raakte ik in paniek omdat ik me niet kon voorstellen weg te zijn van huis, mijn “veilige zone”. Een paar dagen voor de reis wist ik dat ik moest ontspannen en genieten van mijn reis. Ik ging zitten en maakte een lijst van wat me bang maakte en me stress bezorgde. Op de lijst die ik maakte, stonden dingen als “moet me haasten naar het toilet”, “overgeven”, “buikkrampen” enz. Plotseling was alles veel gemakkelijker om mee om te gaan. Dus wat als ik naar de badkamer moest rennen? Wat als ik een keer heb overgegeven (de laatste keer dat ik heb overgegeven was 3 jaar geleden), wat als ik maagkrampen had? Ik had al deze symptomen elke dag, zelfs in mijn veilige zone, en er veranderde niets, of ik nu thuis was of niet.

Wat is er gebeurd? Ik ging naar de reis, hoewel ik me nog steeds een beetje gestrest voelde, maar besloot ervan te genieten. Ik ging daarheen, ik had maagkrampen, ik was een paar dagen misselijk en ik ging vaak naar de badkamer en ik genoot van elke minuut van mijn reis omdat ik in gedachten duidelijk had gemaakt dat ik niets mijn leven zou laten verpesten reis.